ΤΟ ΦΟΒΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ

Η συνείδηση μου αδυνατεί να καταγράψει τα γεγονότα, αισθάνομαι ότι βρίσκομαι εκτός τόπου και χρόνου. Δεν μπορώ να εκτιμήσω το μέγεθος της αθλιότητας που ταλανίζει την δύσμοιρη χώρα μας.
Βαθιά μέσα μου ξέρω ότι αυτό που μας εξουσιάζει είναι το αίσθημα του φόβου από τους βρυχηθμούς του κατά τα’ άλλα ξεδοντιασμένου λέοντα που λέγεται κράτος.
Υπάρχει απόλυτη σύγχυση στο μυαλό μας.
Ανέκαθεν το αίσθημα της φοβίας διακατείχε τους Έλληνες πολίτες. Ο φόβος για το άγνωστο, ο φόβος για τις εντυπώσεις, ο φόβος για την απώλεια εργασίας, ο φόβος για τις συνέπειες του νόμου, ο φόβος για τον στιγματισμό των πολιτικών πεποιθήσεων, ο φόβος του χρέους και των συνεπειών του νόμου, γενικά οι έλληνες ήταν γαλουχημένοι με το σύνδρομο της φοβίας που το απρόσωπο κράτος καλλιεργούσε.
Σε όλες τις περιπτώσεις είμαστε υποταγμένοι στον θεό Φόβο (Ελληνική Μυθολογία) που καταρρακώνει τις πεποιθήσεις των λαών και τους καθιστά άβουλους και ανίσχυρους να ορθώσουν το ανάστημα τους.
Η οικονομικές κρίσεις παίζουν έναν καθοριστικό ρόλο στον κοινωνικό ιστό των λαών. Μέσα από αυτήν, οι μεγαλοεπιχειρηματίες αναζητούν λύσεις που όχι μόνον ευνοούν τους ίδιους, αλλά υπό το καθεστώς του φόβου αναγκάζουν την εργατική τάξη να υποκύψει στις εξευτελιστικές αμοιβές εργασίας.
Οι Έλληνες διακατέχονται από έντονα συναισθήματα φροντίδας για την οικογένεια τους και το μέλλον των παιδιών τους και αυτό το γνωρίζουν καλά οι διαχειριστές της ελληνικής οικονομίας.
Εύχομαι κάποτε η χώρα μας, αυτή η μεγάλη οικογένεια να αποκτήσει έναν άξιο οικογενειάρχη.