Απ' όσο γνωρίζω, όταν ένας λαός αντιμετωπίζει μια κρίση βαθιά που τον οδηγεί σε οικονομικό αδιέξοδο, δεν χρειάζεται την επιβεβαίωση για την χαώδη κατάσταση της χώρας, δεν χρειάζεται διαγγέλματα χωρίς περιεχόμενο, δεν χρειάζεται αερολογίες, αντρίκειες κουβέντες χρειάζεται και λίγη τσίπα. Αυτό που άκουσα σήμερα δια στόματος Κ. Καραμανλή δεν έχει να κάνει με υπεύθυνους ηγέτες, λυπάμαι για την κατάντια μιας παράταξης που είναι πότε το πρώτο και πότε το δεύτερο κόμμα της χώρας μας.
Λυπάμαι για τις χαμένες προσδοκίες αυτών που πίστεψαν στα οράματα του κ. Καραμανλή, λυπάμαι για την κατάντια στην οποία μας οδήγησε η ξύλινη γλώσσα των πολιτικών, λυπάμαι για τους νέους που ανησυχούν για το μέλλον τους, λυπάμαι για τους πολιτικούς που θα έπρεπε να ανησυχούν για το παρελθόν τους.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου