Αναρωτιέμαι αν οι κρατικοί λειτουργοί που απαρτίζουν το ανελέητο αυτό κράτος έχουν επίγνωση των αποφάσεων που καταδικάζουν τους ατυχείς επιχειρηματίες στην ισόβια αδράνεια.
Δεν ξέρω πόσες καταδικαστικές αποφάσεις εκκρεμούν για τους έλληνες επιχειρηματίες που για διάφορους λόγους χρεοκόπησαν, ξέρω όμως ότι όλοι αυτοί που καταστράφηκαν από ατυχείς συγκυρίες αντιμετωπίστηκαν από το κράτος με απαράδεκτες και πολλές φορές ολέθριες αποφάσεις.
Πολλοί είναι αυτοί που για βιοποριστικούς λόγους ακολούθησαν τα ελεύθερα τα επαγγέλματα, δυστυχώς όμως οι περισσότεροι δεν είχαν την τύχη με το μέρος τους.
Και βέβαια δεν εννοώ ότι την διαχειριστική τους ανικανότητα πρέπει να την πληρώσουν κάποιοι άλλοι, σαφώς και πρέπει να υποστούν τις συνέπειες, όχι όμως με την φυσική τους εξόντωση.
Εγώ θα σταθώ στη «επόμενη ημέρα», όταν πια ο κατεστραμμένος οικονομικά επιχειρηματίας βρίσκεται επί ξύλου κρεμάμενος χωρίς πόρους, χωρίς σπίτι και εργασία, ανίκανος όχι μόνο να αποπληρώσει τα χρέη του αλλά και να επιβιώσει αφού σύμφωνα με τον νόμο ούτε να εργαστεί μπορεί (κατάσχεση μισθού) αλλά ούτε και να λειτουργήσει εκ νέου ως ελεύθερος επαγγελματίας ώστε να εξοφλήσει τα χρέη του προς το δημόσιο.
Και ιδού η δική μου εύλογη απορία:
Όταν το κράτος σου στερεί την δυνατότητα να αναπτύξεις νέα δραστηριότητα ώστε να αποκατασταθείς και να εξοφλήσεις τα χρέη σου, πως θα του επιστραφούν;
Σε όλες τις περιπτώσεις ο κατά μια έννοια ατυχής επιχειρηματίας οδηγείται στον κοινωνικό αφορισμό και μερικές φορές στην φυσική του εξόντωση αφού πολλοί μετά τον εξευτελισμό τους αποφάσισαν να τερματίσουν την ζωή τους.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου