Κατά την διάρκεια των αγροτικών μπλόκων συνειδητοποίησα ότι η ελληνική κοινωνία έχει διαφοροποιήσει την στάση της απέναντι στον τρόπο που η αγροτιά εκφράζει την
διαμαρτυρία της για την κυβερνητική αδιαφορία προς τα κεκτημένα τους.
Γενικώς, η αγροτική τάξη δεν αντιμετωπίζει μόνο την κρατική αδιαλλαξία αλλά και την
στάση της ελληνικής κοινωνίας που αποδοκιμάζει με ευτελή επιχειρήματα τον αγώνα της. Αυτό που βίωσα προ ολίγου στον δρόμο Χαλκιδικής - Θεσσαλονίκης ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Όσοι κατευθύνονται προς την Θεσσαλονίκη για να παρακολουθήσουν τον αγώνα ΠΑΟΚ-ΑΡΗΣ, χρειάστηκε να ακολουθήσουν παρακαμπτηρίους δρόμους λόγω των αγροτικών μπλόκων. Το τι άκουσαν τα αυτιά μου από τους φίλαθλους δεν θα ήθελα να το επαναλάβω. Είναι απίστευτη η αδιαφορία μας για την δικαίωση της αγροτικής τάξης.
Δεν μπορώ να φανταστώ την σύγκριση μεταξύ του αγώνα ποδοσφαίρου και του αγώνα επιβίωσης που ταλανίζει τις αγροτικές οικογένειες.
Πρέπει να κατανοήσουμε ότι οι αγρότες δεν έχουν άλλη εναλλακτική λύση από το κλείσιμο των δρόμων. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι ο μόνος τρόπος για να αποσπάσουν την προσοχή μας είναι να μας ενοχλήσουν. Το πρόβλημα τους έγινε υπαρξιακό και αυτό είναι λίαν επιεικώς άδικο.
Επιπλέον, οι ατυχείς αγρότες δεν έχουν την δύναμη του λόγου, τα τελευταία χρόνια οι πνευματικοί ηγέτες που στο παρελθόν πρωτοστάτησαν στους κοινωνικούς αγώνες δηλώνουν απουσία. Για αυτούς ίσως η πολυπαθής αυτή τάξη να μη παράγει ενδιαφέρον, να μην κατανέμει βραβεία και περγαμηνές.
Στην πραγματικότητα, η αγροτική τάξη δεν προστατεύτηκε, δεν ευνοήθηκε και δεν ανταμείφθηκε ποτέ από κανέναν.
Αυτοί που καταδίκασαν την απόφαση των αγροτών να μπλοκάρουν το οδικό δίκτυο θα
πρέπει να αναζητήσουν την αιτία στους σφετεριστές των κόπων και των μόχθων των αγροτών, εκεί που το υπερκέρδος καταπατά το δικαίωμα της επιβίωσης για τις κατώτερες τάξεις, τους αγρότες. Ντροπή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου