ΟΠΟΥ ΦΤΩΧΟΣ ΚΑΙ Η ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ

Ένας χωρικός πάει στενοχωρημένος στον Χότζα και του λέει:
«Χότζα μου, είμαι φτωχός και δεν έχω στον ήλιο μοίρα».
«Και τι ζητάς από μένα;» τον ρωτάει ο Χότζας.
«Εσύ Χότζα μου είσαι ο σοφός, γιαυτό και σε πληρώνουμε με
το στέρημα μας, σεπαρακαλώ σκέψου κάτι, δεν έχουμε ψωμί να φάμε».
Ο Χότζας έτριψε αμήχανος το σαγόνι του και στράφηκε στον πλούσιο
άρχοντα που καθόταν δίπλα του:
«Δώστου δύο γρόσια».
Ο προύχοντας έβγαλε απρόθυμα τα δύο γρόσια από το πουγκί του
και τα έδωσε στον χωρικό. Όταν αυτός έφυγε ο προύχοντας έσκυψε
δυσαρεστημένος στον Χότζα:
«Και γιατί έπρεπε εγώ να του δώσω τα δύο γρόσια;», ρώτησε
απορημένος.
«Γιατί με τα ψίχουλα που του έδωσες εσύ, αυτός θα σταματήσει να
γκρινιάζει, εσύ θα απαλλαγείς απο τους φόρους, εγώ θα παραμείνω
σοφός και όλοι θα είμαστε ευχαριστημένοι».